خیلی موافع یه چیز بی ارزش، کوچک و بی اهمیت آنقدر برام بزرگ میشه که روز و شب چلو چشمامه. حتی بعضی مواقع خوابشو می بینم.در خواب یا بیداری. البته فکر کنم این موضوعیه که اکثر آدما بهش دچارند. شایدم یک خصوصیت انسانیه. و البته بعد از مدتی شی بزرگ شده جای خودشو به چیز دیگه ای می ده. می تونید برگردید به پنج، شش سال قبل ببینید چه چیزایی براتون مهم بوده که الان دو ،سه سالیه حتی بهش فکر هم نکرده اید. مثل این می مونه که یه میکروسکوپ چسبوندن جلو چشم ما آدما. یا چیزی رو نمی بینیم، یا بزرگ شده اش رو می بینیم. با میکروسکوپ نمی شه همه جا رو با هم دید، هی باید سرتو بچرخونی. با میکروسکوپ نمی شه چیزای بزرگ رو دید، نمی شه فیل دید.خلاصه با میکروسکوپ نمیشه مثل آدم؛ دید.
منظره پنجره هواپیما، دیدن از بالای کوه ، از چشم یک پرنده، خیلی خیلی زیبا تره. دیدنه زمین از سطح ماه حال میده.
من نفهمیدم بالاخره این میکروسکوپه جزئی از وجود ما انسانهاست یا اینکه ما به اینگونه دیدن عادت کرده ایم، مبتلا شده ایم. اگر توصیه های گذشتگان به پرداختن به یک و از هزار خلاص شدن نبود ؛ شک نمی کردم که مبتلا شده ایم.
ببین همه چیز دست خود ماست!!!
پس این میکروسکوپی هم که میگی توهم و خواسته و یا حتی شاید نیاز خود ماست!!!
بابا یاد آوری رو بی خیال !!! من اگه یادم میومد که بهش فکر می کردم !!!
بزرگ شدن چیزای کوچک و البته گاهی اوقاتم برعکسش از نداشتن ایمان به خداست.(جدی می گم استثنائا شوخی نمی کنم)
سلام
البته من فکر می کنم که گاهی اوقات منظورت از میکروسکوپ همون تلسکوپه!
اونجایی که سطح زمین و ماه و این حرفا رو زدی ...
حاجی ... اونا رو بی خیال ... خودت چطوری ؟؟
یا حق!!
به نظرم عادت نیست...چون بعضی اوقات می شه که آدم ازبس به چیزای زیادی در آن واحد فکر می کند که ذهنش جواب نمی ده...یعنی ناخودآگاه ذهن سعی می کنه رو یه چیز خاص متمرکز بشه تا بتونه به نتیجه ی مشخصی برسد و بعد موضوع بعدی و...
شاید یه جور راه حل برای ذهن که قاطی نکنه.شاید یه نوع ویژگی انسانی برای اکثر آدما.
در تایید حرف امیرآقا:
یکی از صفات انسان با ارزش در اسلام(خطبه همام):
... عظم الخالق فی انفسهم فصغر مادونه فی اعینهم...
خیلی با ایمیل یاهووت حال کردم
خوبه اینجوری
برای آدم خاطره میشه
تاحالا به این موضوع فکر نکرده بودم با این که واقعا با زندگیم پیوند خورده
به نظر من یه کمیش خوبه چون از لاابالی گری جلوگیری می کنه !
چه قدر زبان دلم بود...
کاش یه راه حلم داشت
آپ کن دیگه!!!